Ang mga tao na napagtiisan ang pagdurusa at napatunayan na ang Diyos ay tapat ay malalakas, malumanay at matiisin! Pinalalakas nila ang aking espiritu!
Malalampasan mo ang iyong mga pagsubok at magiging malaking tulong para sa iba kung mananalig ka sa Diyos na malampasan ito! Makikita mo na mangyayari ito sa iyo sa iyong trabaho, sa iyong pamilya, sa iyong iglesya. Ang mga tao ay maaakit sa iyo sapagkat alam nila kung ano ang pinagdaanan mo at nakita nila na nakamit mo ang tagumpay sa pamamagitan lamang ng kapangyarihan ng Diyos!
Maraming mga mananampalataya na nagdusa ay walang natutunan sa mga ito. Bilang bunga, hindi nila nakilala ang Diyos bilang taga-aliw at tagapagbigay ng kasiyahan. Kapag narinig mo silang mangusap. Iisipin mo na ang Diyos ay matigas, mapagtanim, hindi marunong mag-alala. Tanong nila, “Bakit ako?” pagkatapos ay magdududa sila sa pag-ibig ng Diyos at magsisimulang lumayo sa kanya. Sila ay dumadaing, hihibik at bubulong-bulong at ang lahat ng kasiyahan nila ay maglalaho. Pagkatapos ay magiging mapait sila at matigas.
Mayroon akong kaibigang pastor na kung sino ay mayroon nang maraming taon ng matagumpay na ministeryo sa mga nagdurusang mga tao. Ngunit ngayon siya ay malalim na nagkakasala, nalulong sa droga at ganap na bumaliktad. Iniwan na siya ng asawa niya at nakisama siya sa isang babaing lulong din sa droga.
Kapag tinanong mo siya kung ano ang nangyari, isinisi niya ang lahat sa kung paano siya binigo ng iba. Iniwan siya ng asawa niya, hindi sinagot ng Diyos ang mga panalangin niya; binigo siya ng ibang ministro. Sinabi niya, “Sinubukan ko, ngunit hindi ko na talaga makayanan. Lubhang napakarami nang pabigat at naparaming mapagkunwari. Ako hinusgahan ng mali at hindi ko makayanan iyon.”
Si apostol Pablo, maging sa pinakamatinding sandali ng kanyang pagdurusa, ay pinuri ang pangalan ng Panginoon. Alam niya na ang Ama ay puno ng kahabagan at ang Pinanggagalingan ng lahat ng kaaliwan. Hindi siya nagtanong sa Diyos o naging mapaiitin; sa katunayan, pinuri niya Siya sa gitna ng lahat ng iyon!
Ang pinakamahusay na nangangaral sa anumang iglesya ay hindi yaong nasa pulpito. Sa halip, sila ay mga nakaupo na katabi mo—mga taong nagdusa at nakukuha pang sumamba sa Panginoon. Ang wika nang mga yaon na natuto mula sa mga pagdurusa ay ang magpuri!
