Biyernes, Nobyembre 28, 2008

PANGHAWAKAN MO ANG IYONG PAGSUBOK SA PAMAMAGITAN NG PANANAMPALATAYA

Kung wala tayong pinaglalabanan, pagkakadiin, mga pagsubok, digmaan, tayo ay magiging tahimik lamang at mala-hininga. Pagkabulok ang mangyayari at ang ating templo ay babagsak sa pagkasira. Hindi natin makakayanan na hawakan ang ating teritoryo na napagwagian. Iyan ang dahilan kung bakit ang layunin ng kaaway sa atin ay malinaw: Nais niya tayong maialis sa pakikipaglaban. Ang kanyang layunin ay alisin ang lahat ng pakikipaglaban mula sa atin.

Natagpuan natin ang lahat ng pagkukunan para mapanatili—lakas para magpatuloy, kapangyarihan laban sa mga kaaway—sa ating mga espirituwal na pakikipaglaban. At sa araw na iyon kapag tayo ay humarap sa Panginoon, ipapahayag niya sa atin: “Naalala mo ba ang iyong pinagdaanan sa pagkakataong iyon? At sa nakasisindak na pakikipaglabang iyon? Tingnan mo ang iyong napagtagumpayan sa lahat ng iyon. Lahat ito ay napangalagaan sa pamamagitan ng mga pakikipaglaban mong napagtagumpayan.”

Ang munting katotohanan ay, inilagay ng Diyos ang kanyang yaman sa mga katawang tao. Ginawa ka niyang templo, isang tahanan para maging tahanan ng kanyang Espiritu. At mayroon kang pananagutan para mapangalagaan ang templong iyan. Kapag ikaw ay naging tamad at pabaya, pangalagaan ang gawaing kinakailangan—palagiang pananalangin, kumain ng Salita ng Diyos, pakikipag-isa sa mga kapawa banal—ang pagkabulok ay mangyayari. At mauuwi ka sa ganap na pagkasira.

Sa aking paglingon sa aking sariling limampung taon ng ministeryo, naaalala ko ang maraming ulit na magiging madali ang lahat kung ako ay sumuko na. Nanalangin ako, “Panginoon, hindi ko maunawaan ang pagsalakay sa aking ito. Saan nanggaling ito? At kailan matatapos ito? Wala na akong nakikitang layunin para sa lahat ng ito.” Ngunit sa magdamag, nakita ko ang bunga mula sa mga pagsubok na ito. At ang mga bunga—pagkukunan, lakas, kayamanang espirituwal—itinustos sa akin sa paraang hindi ko makukuha sa mga ibang pamamaraan.

Hinihikayat ko kayo: Panghawakan ninyo ang inyong mga pagsubok sa pamamagitan ng pananalig, at paniwalaan na ito ay hinayaan ng Diyos. Alamin na ito ay ginamit niya para lalo kang palakasin…para tulungan kang kunin ang mga tira-tirahan mula kay Satanas…para maging pagpapala ka sa iba…at masantipikahan ito para sa kanyang kaluwalhatian.

Ngunit kaming pinagkalooban ng kayamanang espirituwal na ito ay hamak—kung baga sa sisidlan ay palayok lamang—upang ipakilalang ang di-malirip na kapangyarihan ay sa Diyos at hindi sa amin. Ginigipit kami sa kabi-kabila ngunit di nagagapi. Kung minsa’y nag-aalinlangan kami ngunit hindi nawawalan ng pag-asa. Pinag-uusig kami ngunit di nawawalan ng kaibigan; naibubuwal ngunit di tuluyang nailulugmok” (2 Corinto 4:7-9).

“Ang bahagya at panandaliang kapighatiang dinaranas ko ngayon ay magbubunga ng kaligayahang walang hanggan at walang katulad. Kaya’t ang paningin namin ay nakapako sa mga bagay na di nakikita. Sapagkat panandalian lamang ang mga bagay na nakikita, ngunit walang hanggan ang mga bagay na di nakikita” (2 Corinto 4:17-18).

Huwebes, Nobyembre 27, 2008

HINDI MAARING MATAKOT

Kung naglalakad ka sa Espiritu, madalas kang guguluhin ng mga maladimonyong kapangyarihan. Ngunit hindi mo kailangang matakot sa anumang maladimoyong kapangyarihan—kahit saan, sa anumang oras!

Si Pablo ay patuloy na ginugulo ng mga maladimonyong kapangyarihan. Nangangaral siya sa isla ng Pafos nang sinubukan ng mga dimonyo na makialam: “…isang salamangkerong Judio na nagpapanggap na propeta. Bar-Jesus ang kanyang pangalan…ngunit sinalansang sila ng salamangkerong si Elimas upang huwag sumampalataya ang Gobernador” (Gawa 13:6-8).

Ang pangalang Bar-Jesus ay nangangahulugan na “anak ni Hesus” o “anghel ng liwanag.” Ito ang diyablo na nanggugulo kay Pablo. Ngunit ang Espiritu Santo ay matatag ang nananahan sa apostol: “napuspos ng Espiritu Santo si Saulo, na tinatawag ding Pablo. Tinitigan niya si Elimas, at sinabi ang ganito: ‘Ikaw! Anak ka ng diyablo! Kaaway ka ng lahat ng mabuti! Tigib ka ng pagdaraya at kasamaan! Bakit ba lagi mong pinipilipit ang katotohanan tungkol sa Panginoon? Ngayon parurusahan ka niya! Mabubulag ka ng matagal!’ Pagdaka’y naramdaman ni Elimas na waring tinakpan ng maitim na ulap ang kanyang mga mata, at siya’y nag-apuhap ng aakay sa kanya. Sumampalataya ang Gobernador nang makita ang nangyari, at nanggilalas siya sa mga aral tungkol sa Panginoon” (Gawa 13:9-12).

Si Pablo, na puspos ng Espiritu Santo, ”ay ibinagsak ang lahat ng kapangyarihan ng kadiliman!

Hindi sapat ang mapighati sa mga pagtatangka ni Satanas na guluhin ka! Sa Gawa 16 si Pablo ay nagdalamhati—nangangahulugan na “naguguluhan, namimighati.” Hinayaan niya ito sa maraming araw, ngunit ang Espiritu ng Diyos ay nakadiin kay Pablo, at sinabi sa kapangyarihan ng diyablo, “Iniuutos ko sa iyo sa ngalan ni Jesu-Cristo: lumabas ka sa babaing ito!” (Gawa 16:16-18).

Mga minamahal, lubha tayong nagpaapekto sa diyablo! Darating ang panahon na tayo man ay, kailangang manindigan sa kapangyarihan ng Espiritu Santo at sabihin, “Tama na—Iniuutos ko sa iyo sa ngalan ni Hesus na lumayas ka!”

Kapag kinuha mo ang kapangyarihan at inutusan ang diyablo na lumayas, si Satanas ay babalik sa iyo na dala ang lahat ng kapangyarihan na mayroon siya. Pagkatapos na palayasin ang diyablo sa babaing sinukuban sa Gawa 16:16-18, nagsimula si Satanas na guluhin ang mga bagay. Pinag-apoy niya ang mga tao laban kay Pablo at Silas—at pagdaka’y sila ay nasa teribleng kaguluhan!

Ang mga mahistrado ng siyudad ay nag-utos na sila ay hagupitin at ibilanggo. At sa bawat latay sa kanilang likod, narinig ko ang diyablo na nagsasabi, “Akala mo ay nagtagumpay ka? Akala mo ay mapapalayas mo ang aking mga kampon at maghari sa akin?”

Marahil ay hindi alam ng diyablo na lalo mong hagupitin ang isang lingkod ng Diyos na naglalakad sa Espiritu, ay higit na papuri ang inihahagupit mo sa kanya! Kapag inihagis mo siya sa kaguluhan, itinali sa mga suliranin at kagipitan, ay aawit siya, sisigaw at sasamba!

Nang maghahatinggabi na, sina Pablo at Silas ay nanalangin at umaawit ng mga imno, at nakikinig naman ang ibang mga bilanggo” (Gawa 16:25).


Kung lalakad tayo sa Espiritu, kung ganon ay dapat na manalig sa Diyos para sa sobrenatural na kaligtasan mula sa pagkakagapos kay Satanas. Hindi mahalaga kung gumawa ng lindol ang Diyos para gawin ito. Iyan mismo ang ginawa niya para kay Pablo: “Di-kaginsa-ginsa’y lumindol ng napakalakas, anupat nayanig pati ang mga pundasyon ng bilangguan. Pagdaka’y nabuksan ang mga pinto, at nakalag ang mga tanikala ng mga bilanggo” (26).

Dadalhin sa iyo ni Satanas ang pinakanakasisindak na tukso o pagsubok na maari mong harapin. Nais niyang bumagsak ka sa kasalanan, kondemnasyon, pagsusuri sa sarili. Mahal na mga banal, kailangan kang manindigan sa Espiritu at alisin ang iyong mga mata sa mga maaring mangyari at pagkakagapos. Huwag mong subukin na alamin ang lahat. Magsimula kang magpuri, umawit at manalig sa Diyos—at siya na ang bahala sa iyong kaligtasan!

Miyerkules, Nobyembre 26, 2008

ANG MATAAS NA KAHULUGAN NG PAGLALAKAD SA ESPIRITU

Sa 1 Samuel 9 nakita natin na si Saulo ay ipinadala ng kanyang ama para maghanap ng mga nawawalang buriko. May kasamang katulong, naghanap si Saulo sa malawak na lupain. Sa huli, nawalan siya ng pag-asa at handa nang sumuko sa paghahanap. At sinabi ng kanyang katulong ang tungkol kay Samuel, isang manghuhula; maari sigurong masabi niya kung saan makakakita ng mga buriko.

Si Samuel, dito, ay isang uri ng Espiritu Santo, na alam ang isipan ng Diyos; marami siyang alam sa isipan niya nang higit pa sa mga patutunguhan. Alam niya na si Saulo ay pinili ng Diyos para gampanan ang isang bahagi ng walang hanggang layunin ng langit!

Ang unang ginawa ni Samuel nang dumating si Saulo ay magdaos ng isang pagdiriwang (tingnan ang 1 Samuel 9:19). Ito mismo ang hangad ng Espiritu Santo para sa atin: na maupo sa mesa ng Panginoon at magministeryo sa kanya—na magkaroon ng mahalagang pagkakataon, na madinig ang nilalaman ng puso niya.

Hiniling ni Samuel kay Saulo na alisin ang isipin niya para makipag-isa silang magkasama (1 Samuel 9:20-25). Sinasabi ni Samuel, “Huwag mong ituon sa paghahanap ng patutunguhan—iyan ay naisaayos na. Mayroong mas mahalaga sa pagkakataong ito. Kailangan mong alamin ang puso ng Diyos—ang kanyang walang hanggang layunin!”

Pagkatapos ng gabi ng pakikipag-isa, hiniling ni Samuel kay Saulo na palabasin niya ang katulong sa silid, para magkaroon sila ng taimtim, harapan pagkakataon sa isat-isa (tingnan Samuel 9:27; 10:1).

Nakita mo ba kung ano ang sinasabi ng Diyos dito? “Kung nais mo talagang maglakad sa Espiritu—kung nais mo talaga ang aking pagpapala—kailangang maghanap ka sa kanya ng higit pa kaysa sa patutunguhan. Kailangan lumapit ka sa aking presensiya at alamin ang nilalaman ng aking puso, ang aking mga hinahangad! Nakita mo, hangad kong pagpalain ka—na magamit ka sa aking kaharian!”

Mga minamahal, kalimutan ang patutunguhan—kalimutan ang lahat para sa ngayon! Hayaan mong ituro sa iyo ng Espiritu Santo ang malalim na mga bagay na nakatago ng Diyos. Manatiling nakatayo sa kanyang presensiya, at hayaan mong ipakita niya ang tunay na nilalaman ng puso ng Panginoon. Iyan ang pinakamataas na uri ng paglalakad sa Espiritu!

Ang magbigay ng panahon sa presensiya ng Panginoon ay nagbubunga ng isang pagpapakita ni Kristo sa sanlibutan.

“Dahil sa habag ng Diyos, hinirang niya ako para sa gawaing ito kaya naman malakas ang aking loob. Tinalikdan ko na ang mga gawang kahiya-hiya at ginagawa nang palihim. Hindi ako nanlilinlang at hindi ko pinipilipit ang Salita ng Diyos” (2 Corinto 4:1-2). Si apostol Pablo ay nagpahayag na tayo ay tinawag para maipakita ang katotohanan. Tunay nga, alam natin na si Hesus ang katotohanan. Kaya, ano ang ibig sabihin ni Pablo sa pagsasabing kailangan nating ipakilala si Hesus?

Si Pablo ay nagsasabi dito ng isang nakikitang pagpapapahayag. Ang pagpapakita ay isang “nagliliwanag sa labas” na ipinapakita ang isang bagay na maliwanag at nauunawaan. Sa madaling sabi, tayo ay tinawag para ipakilala si Hesus at maunawaan ng lahat ng tao. Sa bawat buhay natin, kailangan na mayroong nagliliwanag sa labas ng tunay na kalikasan at kahalintulad ni Kristo.

Dinala ni Pablo ang usapin ng pagpapakilala kay Kristo ng mas higit pa. Sinasabi niya, tayo mismo ang sulat ng Diyos sa sanlibutan: “Kayo na rin ang aming rekomendasyon, nakatitik sa aming puso upang makilala at mabasa ng lahat. Kayo ang maliwanag na sulat ni Kristo, ang sulat na ipinadala sa pamamagitan namin. Ito’y nasusulat hindi ng tinta kundi ng Espiritu ng Diyos na buhay, hindi sa mga tapyas na bato kundi sa puso ng tao” (2 Corinto 3:2-3).

Gaano kaeksakto na tayo ay naging sulat ng Diyos sa sanlibutan? Nangyayari lamang ito sa pamamagitan ng Espiritu Santo. Sa mga sandaling ito tayo ay ligtas, itinatak ng Espiritu Santo sa atin ang mismong imahe ni Hesus. At patuloy niyang hinuhugisan ang imaheng ito sa atin sa lahat ng sandali. Ang misyon ng Espiritu ay maisahugis sa atin ang isang imahe ni Kristo na tunay na makatotohanan at wasto, na makakatarak sa mga konsiyensiya ninuman.

Martes, Nobyembre 25, 2008

PAANO MO MAKAKAMIT ANG PAGLALAKAD SA ESPIRITU?

Ang utos na maglakad sa Espiritu ay ibigay sa lahat—hindi lamang sa mga pinakabanal! Narito kung paano mo makakamit ang paglakad na ito: “Ito ang sinasabi ko sa inyo: ang Espiritu ang gawin ninyong patnubay…” (Galacia 5:16).

1. Kailangan mong patunguhan ang paglalakad na ito ng lahat para sa iyo! Una, hilingin mo sa Espiritu Santo na siya’y maging patnubay mo at kaibigan.

“Humingi kayo, at kayo’y bibigyan; humanap kayo at kayo’y makasusumpong; kumatok kayo, at ang pinto’y bubuksan para sa inyo” (Lucas 11:9).

Kung kayo’y ligtas, ang Espiritu Santo ay naibigay na sa inyo. Ngayon hilingin mo sa kanya na siya na ang bahalang mangalaga—sumuko sa kanya! Kailangan tiyakin mo sa puso mo na nais mo siyang manguna at pumatnubay sa iyo. Si Moses, na nagpapahayag tungkol sa darating na panahon, sinabi na, “Magkagayunman, masusumpungan ninyong muli si Yahweh kung siya’y buong sikap at taimtim ninyong hahanapin” (Deutoronomo 4:29).

2. Ituon na alamin at makinig sa Espiritu at alisin ang iyong mga mata sa iyong kaguluhan at tukso. Sina Pablo, Silas at Timoteo ay maaring malublob sa takot at pagkalumbay kung sila ay nagtuon sa kanilang mga kaguluhan. Sa halip, tumuon sila sa Diyos—nagpupuri at sumasamba sa kanya.

Kadalasan kapag tayo ay nanalangin, nakatuon tayo sa mga nakalipas na kabiguan. Inuulit-ulit natin ang ating pagkatalo ng madalas, sinasabi na, “Maari sanang malayo na ang narating ko kung hindi ko binigo ang Diyos at hindi ako nagpabaya sa aking nakaraang buhay.”

Kalimutan ang lahat ng iyong nakalipas! Ang lahat ng ito ay nasa ilalim na ng dugo! At kalimutan na rin ang tungkol sa kinabukasan, sapagkat ang Panginoon lamang ang nakaaalam kung ano ang darating. Sa halip, ituon ang panahon mo sa Espiritu Santo, ng buong puso at pag-iisip.

3. Magbigay ng mas maraming mahalagang panahon sa pakikipag-isa sa Espiritu Santo. Hindi siya maikipag-usap kaninuman na nagmamadali. Matiyagang maghintay. Hanapin ang Panginoon at magministeryo ng papuri sa kanya. Pangibabawan ang lahat ng tinig na bumubulong sa iyong isipan. Maniwala na ang Espiritu Santo ay higit na dakila kaysa sa mga ito, at hindi na pababayaan na ikaw ay malinlang o mabulagan.

“Sapagkat ang Espiritung nasa inyo ay makapangyarihan kaysa espiritung nasa makasanlibutan” (1 Jaun 4:4).

Lunes, Nobyembre 24, 2008

INIIBIG KA NG DIYOS!

Iniibig ka ng Ama—ito ang sandali na ang maraming mananampalataya ay binigo ang Diyos. Pumapayag silang mahatulan ng kasalanan at kabiguan, ng pauli-ulit. Ngunit hindi nila hahayaan ang Espiriru Santo na bahain sila ng pag-ibig ng Ama.

Ang mga legalista ay nasisiyhan na mamuhay sa ilalim ng kahatulan. Hindi niya kailanman naunawaan ang pag-ibig ng Diyos o hayaan ang Espiritu Santo na magministeryo sa kanyang espiritu.

Kami sa Iglesysa ng ‘Times Square’ ay itinuro na ang makatuwirang tao, ang tunay na umiibig kay Hesus, ay naghahangad na mapangaralan. Natutunan niyang tanggapin na hayaan ang Espiritu Santo na ilantad ang lahat ng nakatagong pinaglalagyan ng kasalanan at kawalan ng paniniwala—sapagkat kapag higit pa na humarap sa kasalanan, mas maligaya at malaya ang kanyang kalalabasan.

Gayunman, ang saloobin na nakikita ko sa maraming Kristiyano ay: “Patuloy mo akong husgahan, Panginoon—hatulan mo ako, pagsabihan mo ako!” Hindi ito katulad ng tunay na kahatulan. Halimbawa, nakikita ko ito sa maraming kasagutan sa mensahe ng aking pahayagang paliham. Kapag ako ay sumulat na may kumukulog na paghuhusga, nakatatanggap ako ng nakagagaping mga magagandang kasagutan.

Kapag ibinahagi ko ang tungkol sa kalambingan at pag-ibig ni Hesus, nakatatanggap ako ng mga liham na nagsasabi na, “Hindi mo na ipinangangaral ang katotohanan!” Para bang ganito ang sinasabi ng mga taong ito, “Kapag hindi mo na pinangangaralan, kung ganoon ang sinasabi mo ay hindi na ang Mabuting Balita.”Ang mga ganitong mananampalataya ay hindi pumasok sa dakilang misyon-pag-ibig ng Espiritu Santo.

Ito ang kalalagayan na kung saan ay kailangan mong matutunan na lumakad sa Espiritu—at hindi sa pamamagitan ng nararamdaman! Ang maglakad sa Espiritu ay nangangahulugan na hinahayaan natin ang Espiritu Santo na gawin kung ano ang dahilan kung bakit siya isinugo at iyan ay nangangahulugan na hayaan siyang bahain ang iyong puso ngayon ding sandaling ito ng pag-ibig ng Diyos! “Sapagkat ang pag-ibig ng Diyos ay ibinuhos sa ating mga puso sa pamamagitan ng Espiritu Santo na ipinagkaloob na sa atin” (Roma 5:5).

Sinabi ni Isaias, “Aaliwin kita sa Jerusalem, tulad ng pag-aliw ng ina sa kanyang anak” (Isaias 66:13). Si Isaias ay sumusulat sa mga tao ng Diyos na mapagmatigas “Nagalit ako sa kanila dahil sa kanilang kasalana’t kasakiman, kaya sila’y aking itinakwil. Ngunit matigas ang ulo nila’t patuloy na sumuway sa akin” (57:17).

Sabihin mo sa akin—Gaano katagal mananatili ang isang guro sa isang matigas ang ulo, di-masupil na mag-aaral na ayaw tumanggap ng payo? Hindi ganoon katagalan! Ngunit ang propetang si Isaias ay nakuha ang isa sa pinakamataas na imahe na posible makuha sa mga kalalakihan—iyan ay ang pagmamahal ng isang ina para sa kanyang anak—at ipinakita sa atin ang isang bagay ng pag-ibig na iyan na mayroon ang Ama para sa atin.

Isang ina sa aming iglesya ay umubos ng isang araw para dalawin ang kanyang anak sa isang bilangguan. Sumakay siya sa bus at naglakbay ng maraming oras, para lamang makita ang anak niya kahit sandali. Ang inang ito ay nakamasid sa kanyang anak na suot ang mapanglaw na uniporme at nakikita niya ang paghihirap sa kanyang mga mata—at sa bawat pagpunta ay unti-unti siyang namamatay sa kanyang kalooban. Ngunit hindi siya sumusuko para sa kanya. Anak pa rin niya siya!

Ito ang uri ng pag-ibig na nais ng Espiritu Santo na malaman mo na mayroon ang Diyos para sa iyo! Inaaliw niya tayo sa pamamagitan ng pagsasabi sa atin, “Minsan mong sinabi na ibinigay mo ang lahat kay Hesus. Ibinigay mo ang iyong pag-ibig, at patuloy ka pa rin niyang iniibig. At ngayon, hindi kita iiwanan. Ipinadala niya ako para sa isang gawain—at patuloy na gagampanan ito!”

Walang tunay na kaaliwan para kaninuman sa sanlibutang ito maliban sa kaaliwang nanggagaling sa Espiritu Santo. Iyan ang dahilan kung bakit kailangan mo ang Espiritu Santo na manirahan sa iyo. Siya lamang ang makapagpapahiga sa iyo sa gabi, sa isang malambot na higaan, at punuan ang iyong puso ng tunay na kapayapaan. Siya lamang ang makapagbibigay aliw sa iyo sa sandali ng kirot at kalungkutan. Siya ang magbibgay sa iyo ng kasiguruhan, “Ang kaaliwan ay hindi pansamantala lamang—ito ay walang-hanggan!”

Biyernes, Nobyembre 21, 2008

IWAKSI MO NA ANG IYONG PAGMAMALAKI AT MAPUSPOS KA NG ESPIRITU SANTO!

Sa Luma at Bagong Tipan, ang Espiritu Santo ay bumaba sa mga tao sa hindi pangkaraniwang pamamaraan! Niyanig niya ang mga gusali. Ang mga dila ng mga tao ay nagsimulang purihin siya—sa mga bagong wika. May buong kapangyarihang kinontrol ng Espiritu Santo ang lahat!

Sa Pentekostes dumating siya na may kasamang napagkalakas, na rumaragasang hangin! Nagbagsakan ang mga apoy! Nang bumaba ang Espiritu Santo, ang mga bagay ay niyanig (tingnan ang Gawa 2:4 at 4:11).

Kaya’t sinabi ni Juan sa kanila, “binabautismuhan ko kayo sa tubig, ngunit ang darating na kasunod ko ang magbabautismo sa inyo sa Espiritu Santo at sa apoy. Siya’y makapangyarihan kaysa sa akin, at ni hindi ako karapat-dapat magkalag ng tali ng kanyang panyapak” (Lucas 3:16).

Mga minamahal. Niliwanag na mabuti ng Bibliya: kapag dumating si Hesus sa inyo, hangad niya na mabautismuhan kayo sa Espiritu Santo at sa apoy! Dala ng Espiritu Santo ang apoy—mainit at mapula, makagaping pag-ibig kay Hesus. Bakit maraming mananamplataya ay minsang mainit at pagkatapos ay nanlalamig, hindi lubusang sumuko, hindi ganap na nabili? Dahil ba sa tumatanggi silang mabautismuhan ni Hesus sa Espiritu Santo?

“Pagdating niya ay kanyang patutunayan sa mga tao sa sanlibutan…at ipakikilala niya kung ano ang matuwid at kung ano ang kahatulan” (Juan 16:8). Ito kaya ay dahil sa ang mga mamanampalataya ay hindi nahikayat sapagkat ang Espiritu Santo ay hindi naanyayahan na kunin ang tamang kalagayan niya sa kanila? Siya ang linya ng pang-unawa ng Diyos. Anumang bagay na wala sa sukatan ni Kristo, ay kanyang ipinahahayag—at tayo ay kanyang hinatulan at binigyan ng kapangyarihan upang bumagay sa kanyang Salita! Tunay na siya ay naging Taga-aliw natin sa bagay na ito, sapagkat sa kanyang paghatol sa kasalanan, bigyan niya tayo ng kapangyarihan na iwaksi ito. Iyan ang tunay na kaaliwan!

Hindi hahayan ng Espiritu Santo na gumawa ka ng anumang kahangalan. Ngunit maari siyang dumating sa iyo sa paraang ang mga makasalanan ay maaring isipin na ikaw ay lasing! Hindi siya katanggap-tanggap sa maraming iglesya sapagkat siya ay iniisip na masyadong maingay, masyadong magulo, at hindi maunawaan!

Huwebes, Nobyembre 20, 2008

ALAM NG ESPIRITU SANTO ANG KANYANG GINAGAWA!

Hindi ginagampanan ng Espiritu Santo ang kanyang gawain na wala sa lugar o magulong pamamaraan. Hindi siya nabubuhay para lamang tulungan tayo na makayanan ang mabuhay, para lamang malampasan ang mga mabibigat na pinagdadaanan at para lamang malampasan natin ang mga malulungkot na gabi. Hindi siya naroon para lamang itayo tayo at bigyan ng lakas bago tayo muling iharap sa karera.

Ang lahat ng ginagawa ng Espiritu Santo ay may kinalaman sa kanyang layunin ng pagdating—para iuwi tayo na nakahandang nobya. Kumikilos lamang siya para tuparin ang misyong iyan! Oo, siya ang ating Patnubay, ang ating Taga-aliw, ang ating lakas sa sandali ng ating pangangailangan. Ngunit ginagamit niya ang bawat pagkilos ng pagliligtas—sa bawat pagpapadama ng kanyang sarili sa atin—upang gawin tayong karapat-dapat na maging nobya.

Hindi nandito lamang ang Espiritu Santo para magbigay ng handog sa sanlibutan. Hindi, ang bawat handog niya ay may layunin sa likod nito. Isa lamang ang mensahe ng Espiritu Santo: ang bawat itinuturo niya ay nagdadala sa isang, nakapagitnang katotohanan. Maaring nagniningning siya sa atin na katulad ng kumikinang na alahas, ngunit ang bawat sinag ng katotohanan ay nakatakda na dalhin tayo sa isang katotohanan, at ito iyon:

“Handi mo sarili ikaw—ikaw ay binili na may halaga. Ikaw ay pinili para ipakasal kay Kristo. At ang Espiritu ng Diyos ay ipinadala para ipahayag sa iyo ang katotohanan na magpapalaya sa iyo mula sa ibang mga pag-ibig. Ang katotohanan ang puputol sa bawat pagkakagapos sa kasalanan at harapin ang lahat ng hindi pinaniniwalaan. Dahil ikaw ay hindi para sa sanlibutang ito; ikaw ay patungo sa maluwalhating pakikipag-kita sa iyong pakakasalan at inihahanda sa gabi ng kasal. Ang lahat ng mga bagay ay nakahanda na at inihahanda na kita! Nais kong iharap kang walang dungis, na may madamdaming pag-ibig sa puso mo para sa kanya.”

Iyan ang gawain ng Espiritu Santo—para ipakita si Kristo sa iglesya, upang tayo ay mapa-ibig sa kanya. At ang pag-ibig na iyan ang magdadala sa atin!

Miyerkules, Nobyembre 19, 2008

ANG ESPIRITU SANTO AY NATANGGAP SA PAMAMAGITAN NG PANANAMPALATAYA

“Ito lamang ang ibig kong malaman sa inyo: tinanggap ba ninyo ang Espiritu dahil sa pagsunod sa Kautusan o dahil sa inyong pakikinig at paniniwala sa Mabuting Balita tungkol kay Kristo?” (Galacia 3:2). Mga banal, ang mensaheng ito ay dapat magbigay ningas sa inyong pananampalataya, at sa pamamagitan ng pananampalataya ay dapat na panghawakan ninyo ang mga dakilang pangako ng Diyos! “Subalit ang humihingi’y dapat manalig at huwag mag-alinlangan; sapagkat ang nag-aalinlangan ay parang alon sa dagat na itinataboy ng hangin kahit saan. Huwag umasang tatanggap ng anuman mula sa Panginoon” (Santiago 1:6-7).

Humingi ka na ba sa Diyos ng handog na ito? Hinahanap mo ba ang Espiritu Santo? Patuloy ka bang kumakatok? “Kung kayong masasama ay marunong magbigay ng mabubuting bagay sa inyong mga anak, gaano pa kaya ang inyong Amang nasa langit! Ibibigay niya ang Espiritu Santo sa mga humihingi sa kanya!” (Lucas 11:13).

Humingi lamang at kayo’y makatatanggap! Hanapin ang Amang nasa langit para sa bautismo ng Espiritu Santo at ibibigay niya ito!

Humaharap tayo sa galit na diyablo na nakawala sa sanlibutang ito. Inalpasan niya ang lahat ng kapangyarihan na nasa kanyang pag-uutos, at ang mga hukbo ng masasamang kapangyarihan ay naghahanda para sa huling pakikipagtuos laban sa langit. Ngunit hindi kayang humarap ni Satanas sa makatuwiran, sa anak ng Diyos na puspos ng Espiritu Santo na naglalakad sa pananampalataya at pagkamasunurin. Ipakita mo sa akin ang isang mananampalataya na nasapian ng Espiritu Santo at ipakikita ko sa iyo ang isa na naglagay sa mga hukbo ng impiyerno na nagtatakbuhan patakas.

O Diyos, isugo mo ang Espiritu Santo! Bumaba ka sa sa amin! Bautismuhan mo kami ng lubus-lubusan. At ipadala mo kami laban sa maladiyablong pinagkukutaan na may matatag na pananampalataya na hindi siya mamayani sa ating panahon!

Sinabi ni apostol Pablo, “Ang Espiritu ang gawin ninyong patnubay sa inyong buhay at huwag ninyong susundin ang pita ng laman” (Galacia 5:16). At sinabi rin niya, “Ang Espiritu ang nagbibigay buhay sa atin kaya ito rin ang dapat maghari sa ating mga buhay” (5:25).

Bilang Kristiyano, madalas nating naririnig ang pahayag na ito sa ating mga buhay: “Maglakad sa Espiritu.” Maraming Kristiyano ang nagsasabi sa akin na naglalakad sila sa Espiritu—subalit hindi nila masabi sa akin kung ano talaga ang tunay na ibig sabihin nito. Ngayon, hayaan ninyong tanungin ko kayo: Naglalakad ka ba at nabubuhay sa Espiritu? At ano ang ibig sabihin nito sa inyo?

Naniniwala ako na ang “paglalakad sa Espiritu” ay maipapaliwanag sa isang pangungusap na ito: Ang paglalakad sa Espiritu ay ang hayaang ang Espiritu Santo ang kumilos sa atin para sa gawaing iniatas ng Diyos na gagawin niya.

Ang Espiritu Santo ay ibinigay sa atin mula sa Ama upang magampanan ang isang (at isa lamang) walang hanggang layunin. At hanggang maunawaan natin ang kanyang layunin at gawain para sa atin, ay makakagawa tayo ng isa sa dalawang pagkakamali: Isa, magkakasya na tayo sa maliit na gawain niya—katulad ng kaunting espirituwal na handog—may maling pag-iisip na ito na lahat siya at mawawala ang tunay na dakilang gawain ng kanyang walang hanggang layunin sa ating mga buhay. O, ikalawa, susupilin natin ang Espiritu na nasa atin at ganap na balewalain siya, pinaniniwalaang siya’y misteryoso at ang kanyang presensiya ay isang bagay na kailangang kunin sa pamamagitan ng pananampalataya at hindi kailanman mauunawaan.

Ang Espiritu Santo ay bumaba para manirahan sa inyo at sa akin upang tatakan, santipikahin, bigyang-kapangyarihan at ihanda tayo—siya ay ipinadala sa ating sanlibutan para ihanda ang isang nobya para ikasal kay Kristo!

Ang uri ng pakikipag-isang ito sa Lumang Tipan sa pagitan ng mga mananampalataya at ng Espiritu Santo ay matatagpuan sa Genesis 24. Ipinadala ni Abraham ang kanyang pinakamatandang anak na si Eliasar upang humanap ng nobya para sa kanyang anak na si Isaac. Ang pangalang Eliasar ay nangangahulugang “makapangyarihan, banal na katulong”—isang uri ng Espiritu Santo. At katulad ng katiyakan ng makapagyarihang katulong na bumalik kasama si Rebeca para iharap siya bilang nobya kay Isaac, at ganon din hindi mabibigo ang Espiritu Santo na magdala ng nobya pabalik sa ating Panginoong Hesu-Cristo.

Pinili ng Diyos si Rebeca bilang nobya para kay Isaac—at kay Rebeca mismo siya itinuro ng Panginoon. Ang kabuuang layunin ng katulong at hangarin ay nakatuon sa isang bagay: dalhin si Rebeca kay Isaac—makumbinsi siyang iwanan ang lahat ng pag-aari niya, at sintahin si Isaac at pakasalan siya. Sinabi ng magulang ni Rebeca kay Eliasar, “Yamang ang bagay na ito’y mula kay Yahweh, wala na kaming masasabing anuman. Isama mo si Rebeca pag-uwi mo upang mapangasawa ng anak ng iyong amo” (Genesis 24:50-51).

At, ganon din para sa iyo at sa akin! Pinili tayo ng Diyos para maging nobya niya. Ang ating kaligtasan—ang pagpili sa atin para kay Kristo—ay ginawa ng Panginoon. Isinugo niya ang Espiritu Santo para dahin tayo kay Hesus—kung magtitiwala tayo sa kanya, dadalhin tayo ng Espiritu na ligtas pauwi bilang nobya ni Kristo!

Martes, Nobyembre 18, 2008

“AMA KO”

Ang Espiritu Santo ay may pamamaraan na gawing simple ang ating relasyon sa Diyos Ama at kay Hesus. Siya ang nagtuturo sa atin na sabihin “Ama Ko.”

Ang pahayag ay tumutukoy sa kaugalian sa Silangan sa panahon ng Bibliya, tungkol sa pag-ampon ng isang bata. Hanggang sa mapirmahan ang papeles ng pag-ampon at tinatakan ng umaampong ama, nakikita ito ng bata bilang ama. Wala siyang karapatang tawagin siyang Akin, ibig sabihin ay “akin.”

Gayunpaman, pagkatapos na mapirmahan ang mga papeles, nairehistro at natatakan, ang nangangalaga sa bata ay ibibigay siya sa umaampong ama—at sa kauna-unahang pagkakataon maaring sabihin ng bata, “Ama ko!” habang niyayakap siya ng ama, ang bata ay umiiyak, “Ama ko! Hindi siya isang ama lamang. Siya ay akin na!”

Ito ang gawain at ministeryo ng Espirirut Santo. Itinuturo niya sa iyo si Kristo. Inihaharap ka niya sa Ama. At patuloy ka niyang pinapaalalahanan, “Tinatakan ko na ang mga papeles. Hindi ka na isang ulila—ikaw ay isa nang legal na anak ng Diyos! Mayroon ka ng mapagmahal, mayaman, makapangyarihang Ama. Yakapin mo siya—tawagin mo siyang ‘Aking Ama.’ Nagparito ako para ipakita sa iyo kung gaano ka niya kamahal! Iniibig ka niya at hinahangad ka niya!”

Ang ating pagtangis ay dapat na isang labis na kagalakan at pasasalamat. Ang Espiritu sa atin ay likas na tumatangis, “Isa ka nang tagapagmana, tagapagmana ng lahat na napagtagumpayan ni Hesus.” At tingnan kung anong uri ang iyong minana, sapagkat ang iyong Ama ay siyang pinakamayaman sa buong sansinukuban! Huwag kang mahiya sa kanya, hindi siya galit sa iyo. Huminto ka na sa pagkilos bilang isang ulila, na puspos ng kahirapan, kulang sa kagalakan at espirituwal na tagumpay. Hindi ka pinabayaan—kaya ikagalak mo siya!

Hindi lamang tayo hindi pinabayaan kundi ang Espiritu Santo ay nandoon kasama natin sa sandali ng kaguluhan at pagdurusa.
Ang misyon ng Espiritu Santo ay aliwin ang nobya ni Kristo sa hindi pagdalo ng nobyo. “Dadalangin ako sa Ama, at kayo ay bibigyan niya ng isang Patnubay na magiging kasama ninyo magpakailanman” (Juan 14:16). “Ngunit ang Patnubay, ang Espiritu Santo” (26)

Ang Patnubay ay nangangahulugan na “isang nagbibigay aliw sa sandali ng kirot at pagdadalamhati”—isang nagpapagaan ng kirot at kalungkutan, nagdadala ng ginhawa, lumilibang at nagpapalakas-loob. At gusto ko ang paliwanag na ito mula sa Griyego: “Isang nagpapahiga sa iyo sa maayos na higaan ng kaligtasan.” Sa panahon ng malamig, madilim na gabi ng iyong espiritu, inihihiga ka niya sa malambot na higaan, pinagiginhawa ka ng kanyang malambot na kamay.

Sa pagtawag sa Espirirut Santo ang Patnubay, gumawa si Hesus ng isang di-maaring magkamaling hula. Hinuhulaan niya ang kanyang mga tao ay magdurusa, at mangangailangan ng patnubay—na magkakaroon ng maraming kirot at pagdurusa sa kanyang mga tao sa mga huling araw.

Ang Espiritu Santo at may dalang kaaliwan sa pagpapaalala sa inyo na siya ay namumuhay sa inyo na dala ang lahat ng kapangyarihan ng Diyos na likas sa kanyang katauhan. At iyan ang dahilan kung bakit maari mong sabihin, “Dakila siya na nasa akin na higit pa sa lahat ng pinagsama-samang kapangyarihan sa sanlibutan—higit sa lahat ng kapangyarihan ng diyablo!” Ipinadala ng Diyos ang Espiritu para gamitin ang lahat ng kanyang kapangyarihan para mailayo ka niya sa paghawak ni Satanas—para iaangat ang iyong espiritu, ilayo ang lahat ng lumbay at bahain ang iyong espiritu ng pag-ibig ng Panginoon.

“Nagagalak tayo sa ating mga pagbabata sapagkat alam natin ito’y nagbubunga ng pagtitiyaga…Hindi tayo nabibigo sa ating pag-asa, sapagkat ang pag-ibig ng Diyos ay ibinubuhos sa ating mga puso sa pamamagitan ng Espiritu Santo na ipinagkaloob na sa atin” (Roma 5:3,5).

Lunes, Nobyembre 17, 2008

ISANG MUNTING PATIKIM NG LANGIT

Ang isang halimbawa ng patikim ay isang paunang patikim o paunang kaganapan. Tinawag ito ng Bibliya na pangako—“ang pangako ng ating mamanahin” (Efeso1:14). Nangangahulugan ito na matikman ang buo bago pa natin makamtam ang kabuuan. Ang ating mamanahin ay si Kristo mismo—at dinala tayo ng Espiritu Santo sa kanyang presensiya bilang patikim na tanggapin bilang kanyang nobya, nagagalak sa walang-hanggang pag-ibig at pakikipag-isa sa kanya.

Isinalarawan ni Pablo ang tao ng Diyos na “tinatakan ng Espiritu Santo” (Efeso 1:13). Tinutukoy nito ang mga tao na hinirang at tinatakan ng Espiritu. Nailabas ng Espiritu Santo sa kanila ang natatanging tatak, maluwalhating taimtin na gawain—isang sobrenatural na bumago sa kanila ng walang hanggan.

Hindi sila pangkaraniwang mananampalataya lamang. Hindi na sila “pansanlibutan,“ sa dahilang itinalaga na nila ang kanilang damdamin para sa mga bagay na nasa itaas, hindi ng mga bagay na nasa lupa. Hindi sila naaantig ng mga pangyayari sa sanlibutan; sa halip, sila ay di-matitinag. Hindi na sila malahininga o nanamlay. Sa halip, ang kanilang mga puso ay tumatangis gabi at araw, “Bumalik ka na, Panginoong Hesus….”

Ano ang nangyari sa kanila? Ano ang ginawa ng Espiritu Santo sa mga mananampalatayang ito? Ano ang itinatatak at naghirang sa kanila bilang mga pag-aari ng Panginoon? Ito lamang iyon—Ipinatikim sa kanila ng Espiritu Santo ang kaluwalhatian ng kanyang presensiya! Pumunta siya sa kanila, pinaikot pabalik ang langit—at naranasan nila ang isang sobrenatural na pagpapakita ng kanyang labis na kadakilaan! Ibinigay niya sa atin ang “munting langit” para magtungo sa langit na may—pagkatakam.

Ano sa palagay mo kung anong uri ng nobya ang ipapakita ng Espiritu kay Hesu-Cristo sa araw ng pagpapahayag? Isang malahininga? Na ang pag-ibig ay nananamlay o nanlalamig? Hindi isang deboto kay Kristo? Yaong ayaw na makipag-isa kay Krsito?

Kung tunay mong iniibig si Hesus, hindi siya mawawala sa isip mo. Siya ay kasama mo sa bawat paggising mo. Iniisip ng ibang Kristiyano, “Mangyayari ito sa aking pagkamatay. Pagdating ko sa langit lahat ay magbabago. Ako ay magiging natatanging nobya ng Panginoon sa panahong iyon.” Hindi, ang pagkamatay ay hindi nagsasantipika kaninuman! Ang Espiritu Santo ay narito ngayon. Buhay siya at patuloy na kumikilos sa iyo—na mailabas sa iyo ang isang masimbuyong damdamin ng pag-ibig para kay Kristo sa tabi ng kamatayang ito!

Ang Roma 8:26 ay naglalarawan ng isa sa pinakamapangyarihang gawain ng Espirtu Santo sa puso ng mga mananampalataya. “Kahalintulad ang Espiritu ay tumutulong sa ating mga kahinaan: sa dahilang hindi natin alam kung ano ang ating ipapanalangin na siyang nais natin: ngunit ang Espiritu ay namamagitan sa atin na umuungol na hindi maibibigkas.”

Ang salitang Griyego na ginamit sa umuungol ay nangangahulugan ng “ isang pananabik”—higit na pananabik kay Kristo. Maari mong ipanabik si Kristo ng labis na nakaupo ka sa kanyang presensiya at walang lumalabas kundi isang malalim na pag-ungol—bagay na hindi mabigkas. Sinasabi nito, “Hesus ikaw lamang ang kaligayahan na nandito sa sanlibutang ito. Natikman ko at nakita ko na ikaw ay mabuti—at hangad ko ang kabuuan mo.”

Ito ang tatak ng isang naglalakad kasama ang Espiritu. Siya ay mayroong walang-kabusugang pananabik kay Hesus. Katulad ni Pablo, siya man ay balisang lumisan at makasama ang Panginoon!

Biyernes, Nobyembre 14, 2008

ISANG MINUTO BAGO MAGHATINGGABI

Nakita natin sa 1 Samuel 13 na si Saulo ay humarap sa malubhang sandali na kailangang harapin ng bawat mananampalataya kapag ito ay dumating. Ito ang panahon ng kagipitan na tayo ay puwersadong kailangang magpasiya kung tayo ay maghihintay sa Diyos ng may pananalig, o mawalan ng pasensiya at harapin ito sa pamamagitan ng sariling pamamaraan.

Ang umiikot na sandali para kay Saulo ay dumating ng may namuuong ulap ng digmaan na nagtitipon sa Israel. Ang mga Pilistino ay nagbuo ng malaking hukbo ng mga nakakabayo, bakal na karosa at lehiyon ng mga kawal na nagpapakita ng mga makabagong sandata. Bilang katapat, ang mga Israelita ay mayroon lamang na dalawang sable sa kabuuan ng kanilang hukbo—isa kay Saulo at isa sa kanyang anak., na si Jonatan. Ang lahat ay may hawak lamang na mga ginawang sandata na katulad ng kahoy na sibat o kinakalawang na mga gamit pambukid.

May isang linggo nang nakakalipas nagbabala si Samuel na hintayin siya sa Gilgal bago sumabak sa pakikipaglaban. Sinabi ng propeta na darating siya makalipas ang pitong araw para gumawa ng mga tamang sakripisyo sa Panginoon.

Nang dumating ang ika-pitong araw at hindi pa rin dumating si Samuel, nagsimula nang kumalat at naghanda ang mga kawal. Ang hindi maganda, walang ipinag-uutos ang hari galing sa Diyos para sa pakikipaglaban.

Ano ang ginawang paghahanda ni Saulo? Siya ba’y nanindigan at nagpahayag, “Wala akong pakialam kung abutin si Samuel ng walong araw, maninindigan ako sa Salita ng Diyos sa akin. Mabuhay o mamatay, susunod ako sa utos niya”? Hindi—sa halip nasindak si Saulo. Hinayaan niya ang sarili niya na mapangibabawan ng mga pangyayari sa kanya. At nauwi siyang minamanipula niya ang kanyang pamamaraan paikot sa Salita ng Diyos. Inutusan niya ang pari na nandoon na gumawa ng sakripisyo na wala si Samuel at sa paggawa nito ay nakagawa siya ng malaking kasalanan laban sa Panginoon (tingnan 1 Samuel 13:11-12).

Hindi—ang Diyos ay hindi maaring mahuli. Sa buong panahong iyon, alam ng Panginoon ang bawat hakbang na ginagawa ni Samuel patungo sa Gilgal. Itinalaga niya ang propeta sa makalangit na sistema ng nabigasyon, tiniyak ang pagdating niya sa bawat segundo. Darating si Samuel doon sa ikapitong araw, maging ito man ay isang minuto bago maghatinggabi.

Hindi nagbabago ang Diyos sa pangkalahatang panahon. At siya ay patuloy pa rin nag-aalala kung ang kanyang mga tao ay sumusunod sa kanyang mga utos: “Ngunit kapag hindi kayo sumunod sa kanya, bagkus ay lumabag sa kanyang utos, parurusahan niya kayo” (1 Samuel 12:15). Hindi mahalaga kung ang ating mga buhay na nawalan na ng kontrol—kailangang lumakad tayong ganap ang pananalig sa Panginoon. Kahit na ang mga bagay ay parang wala ng pag-asa, hindi tayo dapat kumilos na may takot. Sa halip, kailangang maghintay tayo sa kanya ng may pananalig na tayo ay hindi niya pababayaan, katulad ng pangako ng kanyang Salita.

Ang katunayan ay, ang Diyos ay nakatayo sa tabi ni Saulo habang ang malaking hukbo ng Pilistino ay sumasalakay. Alam niya ang kagipitan na kanyang kinalalagyan at ang kanyang mata ay nakatingin sa bawat detalye.

Ang ating Diyos ay nakikita ang bawat detalye ng ating mga kagipitan. Nakikita niya ang lahat ng suliranin ng buhay na nagpapabigat sa iyo. At alam na alam niya na ang kalagayan mo ay lalong lumalala sa araw-araw. Yaong mga nananalangin at naghihintay sa kanya na may panatag na pananalig ay hindi kailanman nalagay sa tunay na panganib. Higit pa roon, alam niya ang mga kinatatakutan mong pag-iisip” “Hindi ko malaman kung paano ko mababayaran ang utang na ito…wala na akong pag-asa sa aking buhay may asawa…hindi ko alam kung paano ako mananatili sa aking trabaho…” Gayunman ang utos niya sa iyo nananatiling may katotohanan: “Huwag kang matakot at pangunahan ako. Wala kang gagawin kundi manalangin—at umasa sa akin. Pinaparangalan ko ang lahat na nananalig sa akin.”

Isa-alang-alang ang mga salitang ito na ibinigay ng Diyos sa kanyang iglesya: “At hindi kinalulugdan ng Diyos ang hindi nananalig sa kanya” (Hebreo 11:6). “ Mga kababayan, sa lahat ng oras magtiwala sa Diyos, sa kanya ilagak ang inyong pasaning ngayo’y dinaranas, siya ang kublihang sa ati’y lulunas” (Awit 62:8). “Kay Yahweh ay magtiwala, kayong may takot sa kanya, pagkat siya ang tutulong sa inyo’y mag-aadya” (Awit 115:11). “Kay Yahweh ka magtiwala, buong puso at lubusan, at huwag kang mananangan sa sariling karunungan. Siya ay sangguniin sa lahat mong mga balak, at kanya kang itutumpak sa lahat ng iyong lakad” (Kawikaan 3:5-6).

Ang kawalan ng paniniwala ay nakamamatay, ang bunga nito ay trahiko. At haharap tayo sa napakasamang kahihinatnan kapag sinubukan nating humulagpos sa ating mga pagsubok sa halip na magtiwala sa Diyos na tayo ay ililigtas sa mga ito.

Huwebes, Nobyembre 13, 2008

MALAKAS NA ESPIRITUWAL NA LANGIS NA KASTOR

Ang utos ng Diyos na ibigin ang ating mga kaaway ay katulad ng isang mapait, may masamang lasang gamot. Ngunit katulad ng langis ng kastor na kailangang lunukin ko sa sa panahon ng aking kabataan, ito ay isang gamot na nakalulunas.

Maliwanag na ipinahayag ni Hesus : “Narinig na ninyong sinabi, ‘Ibigin mo ang iyong kaibigan at kapootan mo ang iyong kaaway. Ngunit ito naman ang sabi ko: ibigin ninyo ang inyong mga kaaway, at idalangin ninyo ang umuusig sa inyo, upang kayo’y maging tunay na anak ng inyong Amang nasa langit. Sapagkat pinasisikat niya ang araw sa masasama at sa mabubuti, at pinapapatak niya ang ulan sa mga banal at sa mga makasalanan” (Mateo 5:43-44).

Sinasalungat ba ni Hesus ang Kautusan dito? Hindi. Binabaliktad nito ang espiritu ng laman na pumasok sa Kautusan. Sa mga panahon iyon, ang mga hudyo lamang ang minamahal ng kapwa hudyo. Hindi maaring makipagkamay ang mga hudyo sa mga hentil, o payagan man lang na ang kanyang balabal ay lumaginit sa damit ng tagalabas. Gayunman hindi ito ang espiritu ng Kautusan. Ang Kautusan ay banal, nag-uutos, “Kapag nagugutom ang iyong kaaway, pakainin mo at painumin kung siya’y nauuhaw. Sa gayo’y ilalagay mo siya sa kahihiyan at buhat kay Yahweh, mayroon kang kagantihan” (Kawikaan 25:21-22).

Maari nating kamuhian ang mga imoral na kilos ng mga nasa pamahalaan. Maari nating kamuhian ang mga kasalanan ng mga omoseksuwal, mga mangangagas at ang lahat ng humahamak kay Kristo. Ngunit ipinag-utos ng Panginoon sa atin na ibigin sila bilang mga tao—mga tao na dahilan ng kanyang pagkamatay. At ipinag-utos niya sa atin na ipanalangin sila. At kung may pagkakataon na kinamumuhian ko ang isang tao sa halip na sa prinsipyo sa likod ng taong iyon, hindi ko tunay na ikinakatawan si Kristo.

Nakasaksi ako ng parada ng mga omoseksuwal sa 5th Avenue dito sa lunsod ng Nuweba York. 250,000 na mga bakla, marami ay hubad sa pang-itaas, ang ilan ay may mga kartelon na nagpapahayag na “Ang Diyos ay Bakla.” Nakita ko sila na nagwala at sinugod ang mga Kristiyano na may dalang kartelon na may nakasulat na, “KINAMUMUHIAN ng Diyos ang mga KASALANAN ninyo—Ngunit Iniibig Niya Kayo.”

Namula ako sa init ng aking galit. Pakiramdam ko ay parang nais kong tumawag ng apoy na katulad sa Sodoma para tupukin sila. Ngunit sa aking pag-iisip-isip, sinabi ko sa puso ko. “Isa akong katulad ng disipulo na nagnanais na tumawag na apoy at tupukin ang mga humahamak kay Hesus.”

Sinasabi ko—ang pagka-omoseksuwal ay isang kasalanan! Ganon din ang pangangalunya! Ganon din ang kasaklapan at ang ayaw magpatawad.

Ibigin mo ang iyong mga kaaway! Ibigin “sa mukha mo” ang mga militanteng makasalanan? Ipanalangin sila? Basabasan ang mga nanglalait sa iyo?

Iyan mismo ang sinabi ni Hesus!

Kaya gawin mo!

Miyerkules, Nobyembre 12, 2008

SI DANIEL—ISANG LALAKI NA MAY NAIIBANG KATANGIAN

Si Daniel ay “isang lalaki na may naiibang katangian” na nagsasalita na isang wasak ang pagkatao: “Dahil dito buong taimtim akong dumulog kay Yahweh. Nag-ayuno ako, nagdamit ng sako at nagbuhos ng abo. Ganito ang dalangin ko: Panginoong dakila at Makapangyarihang Diyos na laging tapat sa umiibig sa iyo at sumusunod sa iyong mga utos” (Daniel 9:3-4). Bilang kapalit, nagawa ni Daniel na maunawaan ang panahon, sapagkat alam niya ang puso ng Diyos. “Akong si Daniel ay nagbabasa ng aklat ni Propeta Jeremias. Inisip-isip ko ang pitumpung taon ng paghihirap na daranasin ng Jerusalem ayon sa sinabi ni Yahweh kay Propeta Jeremias” (Daniel 9:2).

Paano na nakarating si Daniel dito sa daan ng pagkawasak, karunungan at pag-unawa? Nagsimula ito sa pag-aaral niya ng Salita ng Diyos. Hinayaan ni Daniel na mahawakan siyang ganap ng Kasulatan. Madalas siyang nagpapahayag ng mga ito at mahabaan, sapagkat itinago niya ito sa kanyang puso: Tulad ng nasusulat sa Kautusan…” (Daniel 9:13).

Sa ika-sampung kabanata, ang makadiyos na propetang ito ay binigyan ng pangitain ni Kristo, “Nang tumingala ako, may nakita akong isang taong nakadamit ng kayong lino at may pamigkis na ginto. Ang katawan niya’y kumikinang na parang isang topasyo at kumikislap na parang kidlat ang mukha. Nagniningas na parang sulo ang kanyang mga mata, ang mga paa’t kamay ay nagniningning na parang tanso. Ang tinig niya ay umuugong na parang maraming tao” (10:5-6).

Hinihikayat ko kayo, na italaga ninyo ang inyong puso ngayon na hanapin ang Diyos ng may pagkamasigasig at buong tibay ng loob. At magtungo sa kanyang Salita ng may patuloy na pag-ibig at pagnanais. Manalangin ng may pag-aayuno para sa pagkawasak, tanggapin ang kanyang dalahin. At sa huli, ikumpisal at talikdan ang mga humahadlang sa Espiritu Santo mula sa pagbubukas ng mga pagpapala ng langit sa iyo. Ang daanan ng “mga lalaking may naiibang katangian” ay bukas para sa lahat. Lalakad ka ba dito?

Ang ganitong paglalakad ang nagdadala ng hipo ng Diyos. Pinatotoo ni Daniel, “Walang anu-ano, may humawak sa akin at ako’y itinindig” (Daniel 10:10). Ang salitang “paghipo” dito ay nangangahulugan na “mapusok na sunggaban.” Sinasabi ni Daniel, “nang inilagay ng Diyos ang kanyang kamay sa akin, inilagay nito ako sa mukha ko. Ang kanyang hipo ay nagbigay sa akin ng may agad na pangangailangan na hanapin siya ng lahat na nasa akin.”

Ito ay nangyayari kahit sa anong panahon na hipuin ng Diyos ang sinuman. Ang taong iyon ay luluhod at magiging lalaki o babaeng mananalangin, may udyok na hanapin ang Panginoon.

Madalas akong nag-iisip kung bakit ilang mga tao lamang ang hinihipo ng Diyos ng may agarang pangangailangan. Bakit ang ibang mga lingkod ay nagiging gutom na naghahanap sa kanya, samantalang ang ibang mga matapat na tao ay may kanya-kanyang patutunguhan? Ang mga hinipong-lingkod ng Diyos ay may malapit na pakikipag-isa sa Panginoon. Nakakatanggap sila ng pahayag mula sa langit. At nalulugod silang maglakad kasama si Kristo na katulad din ng ilan.

Bakit hinawakan ng Diyos si Daniel at hinipo siya na katulad ng paghipo niya? Bakit ang nag-iisang taong ito ay nakikita at naririnig ang mga bagay na hindi nagagawa ng iba? Ipinahayag niya, “Akong si Daniel lamang ang nakakita sa pangitain pagkat nanginginig nagsipagtago ang aking mga kasama” (Daniel 10:7).

Kinailangan ng Diyos ang isang tinig upang mangusap ng kanyang mensahe. Kailangan niya ng isang lingkod na mananalangin, isang tao na tutugon sa kanyang pagtawag. Si Daniel ang lalaking iyon. Siya ay taimtim na nananalangin ng tatlong ulit sa isang araw. At ngayon, habang naglalakad siya sa tabi ng ilog, nagpakita si Kristo sa kanya (tingnan ang Daniel 10:7-9).

Ginawa si Daniel na isang orakulo ng Diyos sapagkat:

1. Hindi tumitigil si Daniel sa pananalangin (tingnan Daniel 10:2-3).
2. Itinangis ni Daniel ang pagbagsak ng espirituwal sa lipunan (tingnan Daniel kabanata 9).Tinanggihan ni Daniel na magdala at magtago ng kasalanan (tingnan Daniel 9:4-5).
3. Tinanggihan ni Daniel na magdala at magtago ng kasalanan (tingnan Daniel 9:4-5).

Martes, Nobyembre 11, 2008

KAILANGAN MO ANG ESPIRITU SANTO

Ang iba ay ligtas na ng marami ng taon, ang iba ay maaring isang taon pa lamang, ang iba ay maaring ilang buwan o ilang linggo pa lamang. Ang maligtas sa kasalanan ay kahanga-hanga! Ang dating gawi ay naglaho na—at ang lahat ay naging bago. Ako’y nagagalak kayo’y ligtas na!

Ngunit para maging isang mabuting kawal sa paglilingkod sa ating Panginoong Hesu-Kristo, ay hindi sapat ang maging ligtas lamang. Mayroong higit pa para sa iyo! Kailangang mabautismuhan ka sa Espiritu Santo!

Sa panahon ni Pablo, mayroong mga mananampalataya na hindi alam na mayroong Espiritu Santo. At tinanong niya “Tinanggap ba ninyo ang Espiritu Santo nang sumampalataya kayo?” “Hindi po,” tugon nila. “Ni hindi namin narinig na may Espiritu Santo” (Gawa 19:2). Ang mga taong ito ay ligtas, ngunit maliwanag na sila ay hindi nabautismuhan sa Espiritu Santo.

Naniniwala ako na tayo ay naligtas sa pamamagitan ng kapangyarihan at ministeryo ng Espiritu Santo. Ngunit sinasabi ng Banal na Kasulatan na ang dagdag pa dito ay, mayroon din bautismo, pagpupuspos, isang pagtanggap na ginagawa ng Espiritu Santo sa atin!

Maging si Hesus ay hindi ipinadala ang kanyang mga disipulo at tagasunod sa sanlibutan hanggang hindi sila nabautismuhan sa Espiritu Santo. Katunayan ang kanyang mga disipulo ay may dalisay na mga puso. Mayroon silang pananampalataya na magpagaling ng may sakit, na magpalayas ng mga diyablo. Mayroon sila ng Salita ng Diyos at datihan nang ipinangangaral si Kristo at umaani ng mga tumanggap. Sila ang mga saksi sa kanyang muling pagkabuhay. Ano pa ang maaring kakailanganin? Handa silang mamatay para kay Hesus! Hindi pa ba sapat ang kanilang pag-ibig sa kanya para maipadala sila sa sanlibutan upang gampanan ang kanyang gawain?

Mga minamahal, wala sa mga iyon ay sapat na! Maliwanag, mayroong kailangan pa. “Ngunit bibigyan kayo ng kapangyarihan pagbaba sa inyo ng Espirtu Santo, at kayo’y magiging mga saksi ko sa Jerusalem, sa buong Judea at Samaria, at hanggang sa dulo ng daigdig” (Gawa 1:8).

Nais mo ba talaga ang Espiritu Santo? Nais mo bang bumaba siya sa iyo at bautismuhan ka sa apoy? Kailangang nahikayat ka na ito ay para sa iyo. Kailangan kang manggaling sa isang lugar na alam mong ikaw ay walang ibig sabihin, walang pagmamay-ari at walang magagawa kung wala ang kapangyarihan at patnubay ng Espiritu Santo.

Kailangan alam mo na patuloy siyang nagbabautismo, patuloy na bumaba sa mga mananampalataya—inaangkin ang kanilang mga katawan! “Pagsisihan ninyo’t talikdan ang inyong mga kasalanan at magpabautismo kayo sa pangalan ni Jesu-Cristo upang kayo’y patawarin; at ipagkaloob sa inyo ang Espiritu Santo. Sapagkat ang pangako’y para sa inyo at sa inyong mga anak, at sa lahat ng nasa malayo—sa bawat tatawagin ng Panginooong Diyos” (Gawa 2:38-39).

Sa bawat oras ng isang araw, napakarami sa sanlibutan ay binabautismuhan sa Espiritu Santo! Nabasa nila ang ganitong pangako sa Bibliya o narinig ito sa pangangaral. Kaya’t sila’y tumangis, inaangkin ang pangako, at sila’y nabautismuhan!

Ang bautismo ay para doon sa mga nabubuhay sa huling araw. Ito ang gagawin ko sa mga huling araw, sabi ng Diyos, pagkakalooban ko ng aking Espiritu ang lahat ng tao…Sa mga araw na iyon ay pagkakalooban ko rin ng aking Espiritu” (Gawa 2:17-18). Siya ay para iyo ayon sa iyong kahilingan: Gaano pa kaya ang inyong Amang nasa langit! Ibibigay niya ang Espiritu Santo sa mga humihingi sa kanya” (Lucas 11:13),

Hangad ng Diyos na kayo ay mabuhay at maglakad kasama ang Espiritu. Hindi mo kailangan tumakbo para maghanap ng iba na maibigay ang kailangan ng isang tao. Kayo ay tinawag para mangusap ng Salita ng Diyos ayon sa pagkilos ng Espiritu sa inyo, at ilagay ang mga kamay sa mga may sakit at at magpalayas ng mga diyablo katulad ng ginawa ng mga apostol. Tayo ay tinawag bilang mga saksi na puspos ng Espiritu Santo at kapangyarihan!

Lunes, Nobyembre 10, 2008

PINAMAMAHALAAN NG SALITA NG DIYOS

Kapag si Kristo ay naghahari bilang pinakamataas na may kapangyarihan sa kanyang kaharian, at tayo ang kanyang mga tagasunod, kung ganon ang mga buhay natin ay dapat na pinamamahalaan niya. Ano talaga ang kahulugan para mapamahalaan ni Hesus?

Ayon sa diksiyonaryo, ang mamahala ay nangangahulugan na gumabay, na magbigay direksyon, makontrol ang bawat pagkilos at asal ng mga nasa ilalim ng kapangyarihan.” Sa madaling sabi, dapat hayaan si Hesus na mapamahalaan ang lahat ng pagkilos at pag-aasal natin, kasama na ang pag-iisip natin, salita at gawa.

Si Hesus din ang naghahari sa mga bansa ng sanlibutan. Sinabi ng BIbliya sa atin, “Siya’y naghaharing may kapangyarihan, at sa mga bansa’y pawang nagmamanman; h’wag nang magtatangkang sinuma’y lumaban “ (Awit 66:7). “Si Yahweh nga ang nagtayo ng trono sa kalangitan; mula doon, na nilikha’y maghaharing walang hanggan” (Awit 103:19).

Huwag magpaloko—ang ating bansa ay hindi pinamamahalaan ng Republikano o Demokratiko o nang sinumang makapangyarihang tao. Wala ito sa kontrol ng ‘Wall Street’ o ng malalaking negosyante. Walang makapangyarihan, nasa lupa o nasa sobrenatural, ang naghahari sa Amerika o sa iba mang nasyon. Ang Diyos lamang ang may kontrol. Naka-upo siyang Hari ng mga Hari, Panginoon ng mga Panginoon, namamahala at naghahari sa lahat ng kanyang nilikha mula sa kanyang trono sa langit.

Sa buong Amerika nakikita natin ang teribleng pagkawasak ng moralidad, ang pagdami ng mga kulto, laganap na paglihis ng sekswalidad, nagngangalit “sa pagmumukha mong” pagkawalang-Diyos. Ang ilang mga Kristiyano ay natatakot na ang mga kampon ng impiyerno ay unti-unting sumasakop sa ating bansa, nagtatatag ng kaharian ng kadiliman ni Satanas.

Hindi tayo dapat mag-alala. Tiniyak ni Isaias sa atin, “Winakasan na ni Yahweh ang pamamahala ng malupit na hari…Ikaw ay nahulog mula sa langit, tala sa umaga, Anak ng Bukang-liwayway! Bumagsak ka rin sa lupa, ikaw ang nagpasuko sa mga bansa!...Ngunit ano ano ang nangyari? Ano’t nahulog ka sa Sheol? Ano’t nalibing ka sa kalalimang walang hanggan? Pagmamasdan ka ng mga patay at kanilang itatanong: ‘Hindi ba ito ang nagpayanig sa lupa, ang nagpabagsak ng mga kaharian” (Isaias 14:5,12,15-16)?

Mga minamahal, ang ating Diyos ay hindi nababahala ni katiting man tungkol kay Satanas. Hindi siya nababalisa sa ating nakikita na makasalanang pagsakop ng ating bansa. Sa isang salita lamang galing sa bibig ng ating Panginoon, si Satanas ay maglalaho habang-buhay, pahihirapan ng walang-hanggan. Kung kaya’t, hindi tayo dapat matakot sa diyablo.

Hindi sa anumang kaharian ang Diyos ay naghahari bilang kataas-taasan at makapangyarihan katulad sa kanyang kaharian—yaong kanyang itinatatag sa mga puso ng kanyang mga tao.

Sinbi ni Hesus, “Sapagkat ang totoo’y nagsimula nang maghari ang Diyos sa puso ng mga nananalig sa kanya” (Lucas 17:21). At dito sa loob ng kahariang ito—sa kaharian ng ating mga puso—si Kristo ang naghaharing pinakamataas sa kanyang mga tao, gumagabay sa atin, pinapagaling tayo, pinamamahalaan ang ating mga pagkilos at pag-aasal.

“Malawak na kapangyarihan at walang katapusang kapayapaan” (Isaias 9:7). Ang talatang ito ay nagpapahayag ng walang katapusang paghahari ni Kristo ng walang hanggan. Gayunman ito ay mayroon ding mahalagang kahulugan: Kailangan nating palagiang palaguin ang ating pagpapahinuhod sa kapangyarihan ng ating Hari.

May katapatan mo bang masasabi na sa bawat araw, ang pamamahala ni Hesus sa iyo ay patuloy na lumalago? Dinadala mo ba ang iyong pag-aasal na patuloy na lumalago sa ilalim ng kanyang kapangyarihan?

Maaring mag-isip ka—Kung si Hesus ay nasa langit, namumuno nang may buong kapangyarihan sa kanang kamay ng Ama, paano niya nagagampanan ang kanyang pamamahala sa kanyang kaharian dito sa sanlibutan? Makikita natin ang kasagutan sa aklat ng Hebreo. Ang umakda ay nagsasabi sa atin na sa Lumang Tipan, nangusap ang Diyos sa kanyang mga tao sa pamamagitan ng mga propeta. Ngunit ngayon pinili ng Panginoon na mangusap sa pamamagitan ng kanyang Anak. (Tingan ang Hebreo 1:1-2).

Si Hesus ang malinaw na mensahe ng Diyos sa atin—ang banal na Salita na ginawang tao. Sa kasagutan, ipinadala ng Ama ang Espiritu Santo sa atin ngayon para paalalahanan tayo ng mga salita na sinabi Hesus sa atin habang nasa lupa. Kaya, si Hesus ay namahala sa atin sa pamamagitan ng nakasulat, ipinahayag na Salita ng Diyos. Ang Bibliya ay ang sentro ng namamahala sa atin, na kung saan ay ipinahayag ang kanyang Salita sa atin.


Kung nais mong marinig ang patotoo ng taong pinamahalaan ng Diyos sa pamamagitan ng nakasulat na Salita ng Diyos, makikita mo ito sa Awit 119:11, “Ang banal mong kautusa’y sa puso ko iingatan, upang hindi magkasala laban sa iyo magpakailanman” (tingnan din ang 105, 123, 133, 162).

Biyernes, Nobyembre 7, 2008

MGA HADLANG SA PAGLAGO SA GRASYA

Sa Efeso 4:31, inilista ni Pablo ang mga bagay na dapat alisin sa buhay natin kung nais nating lumago sa grasya ni Kristo: “Alisin na ninyo ang lahat ng sama ng loob, galit at poot, huwag na kayong mambubulyaw, manlalait, at mananakit ng damdamin ng kapwa.”

Hindi dapat na umiwas tayo sa mga usaping ito sa listahan ni Pablo. Sinabi ng apostol na lubusan nating harapin ang mga bagay na ito kung nais nating lumago sa grasya. Kapag binalewala mo ang mga usaping dito, mapipighati mo ang Espiritu Santo. Ang iyong paglago ay mapipigilan, at mauuwi kang isang patay na espirituwal.

Ang unang tatlong bagay sa listahan ni Pablo ay—kasaklapan, galit at poot—ay madaling maunawaan. Ang kasaklapan ay ang ayaw bumitiw sa lumang sugat o magpatawad sa nakalipas na kamalian. Ang galit ay isang pinanghahawakang sama ng loob na may kaakibat na pagnanais na makaganti. Ang poot ay pagkainis—maaring isang pabiglang pagsabog o unti-unting nag-aapoy na pagngingitngit sa isang tao. Ang makasalanang pangungusap ay mga salitang nakakasira—ito ang kabaligtaran ng pagmamabuti sa iba o mangusap ng mga salitang mabubuti; ang makasalanang pangungusap ay malisyoso, nakakasakit.

Ang magsumigaw ay ang pabiglang pagsabog ng galit sa walang kuwentang bagay—isang hindi kinakailangang hiyawan, isang malakas na pag-iingay na ginagawa na walang dahilan. Nagiging sanhi tayo ng pagsusumigaw kapag pinalaki natin ang isang usapin mula sa walang kuwentang bagay, o nagiging sanhi ng isang eksena sa halip na makatulong o makapagpagaling.

Ang huling bagay sa listahan ni Pablo ay ang malisya. Ang malisya ay isang pagnanais na makita ang isang tao na nagdurusa. Sa maraming Kristiyano ang malisya ay umaasa na parurusahan ng Diyos ang sinuman na nakasakit sa kanila. Ito ay isang maladimonyong espiritu, at kadalasan ito ay nakatago ng malalim sa puso.

Nang sinabi ni Pablo “Alisin ang lahat ng mga makasalanang bagay na ito,” hindi siya nagungusap tungkol dito ng madaliang solusyon. Isinasalarawan niya ang isang pamamaraan-isang paraan ng paglago na hindi pangmadalian. May panahon-na maaring mabigo tayo na maalis ang mga masasamang bagay na ito sa sarili natin. Ngunit kung tayo ay mag-sisisi, at titiyakin na makipag-ayos sa taong ito, darating ang sandali na ito ay unti-unting maglalaho.

Huwebes, Nobyembre 6, 2008

ESPLOSIBONG PAGLAGO SA GRASYA

Ang ating paglago sa grasya ay maaaring maging esplosibo kapag tinangka natin na turuan yaong mga nanghihiya sa atin.

“Huwag kayong gumamit ng masasamang pananalita; sikaping lagi na ang pangungusap ninyo’y yaong makabubuti at angkop sa pagkakataon upang pakinabangan ng makaririnig. At huwag ninyong dulutan ng pighati ang Epiritu Santo, sapagkat ito ang tatak ng Diyos sa inyo, ang katibayan ng inyong katubusan pagdating ng takdang araw” (Efeso 4:29-30). Ang salitang ugat na ginamit ni Pablo para sa “hubugin ang budhi sa mabuti” ay nangangahulugan na “tagapagtatag ng tahanan.” Ang salitang iyon, sa ibang salita, ay nagmula sa salitang-ugat na nangangahulugang “itatag.” Sa madaling sabi, ang sinumang nagtuturo ay nagtatatag ng tahanan ng Diyos, ang iglesya.

Sinasabi ni Pablo sa atin dito ang tatlong mahahalagang bagay tungkol sa mga salita nating binibigkas:

1. Gagamitin natin ang ating mga salita para itatag ang mga tao ng Diyos.
2. Gagamitin natin ang ating mga salita para mangaral ng grasya sa iba.
3. Maari nating mapighati ang Banal na Espiritu sa pamamagitan ng ating mga pananalita.

Masyado akong nadala habang binabasa ko ang mga salaysay ng buhay ng mga espirituwal na higante ng mga nakalipas na panahon. Ang mga makadiyos na kalalakihan at kababaihan na ito ay may kaisipang makalangit—mapag-aral sa Salita ng Diyos, madalas na nananalangin, at nakatuon sa paglago sa grasya. Ang higit na nakapagbigay-pansin sa akin tungkol sa mga buhay ng mga taong ito ay hindi lamang ang kanilang debosyon kay Kristo o sa sidhi ng kanilang mga pananalangin. At ito rin ang makadiyos na bungang mga bagay na nagawa dahil sa kanila. Higit pa roon, natuklasan ko ang pangkaraniwang nilalakaran ng mga higanteng espirituwal na ito: ang kanilang tanging layunin ay lumago sa grasya ng dalisay na puso, na kung saan ang banal na pakikipag-usap ay dadaloy. “Sapagkat kung ano ang bukambibig, iyon ang laman ng dibdib” (Mateo 12_34).

Lumalago ako sa grasya kapag pinili kong mamuhay para sa iba at hindi para sa sarili ko. Ang paglagong iyan sa grasya ay kailangang magmula sa aking tahanan sa pagpapakita sa aking asawa at mga anak ng patuloy na paglago sa pagiging kawangis ni Kristo. Ang aking tahanan ay kailangang maging lugar na kung saan ang lahat ng mga suliranin, lahat ng di-pagkakaunawaan ay mapangingibabawan ng aking kusang-loob na isuko “ang pagiging tama lagi.”

Ang hindi “pagmamarunong” ay nakatulong sa akin para ikalugod ang kapangyarihan ng grasya ng Diyos na hindi katulad ng dati. Lahat ng pagtatalo, lahat na tinatawag na “tama” ay naglalaho kapag hinanap natin na makipagpalagayang-loob sa bawat isa sa halip na subuking mangibabaw sa mga walang kuwentang pagtatalo.

Tayo ay magpalago sa grasya.

Miyerkules, Nobyembre 5, 2008

ANG MGA KALALAKIHANG MAY NAIIBANG KATANGIAN

Nang mabasa ko ang mga pagkilos ng mga makadiyos na kalalakihan sa Lumang Tipan, ang puso ko’y nag-aapoy. Ang mga lingkod na ito ay lubos ang dalahin para sa dahilan ng pangalan ng Diyos, gumawa sila ng makapangyarihang pagkilos na lumito sa isipan ng maraming Kristiyano ngayon.

Ang mga banal na ito ay parang batong di matitinag sa kanilang pag-ayaw na sumulong nang walang salita galing sa Diyos. At sila’y tumangis at napighati ng maraming araw dahilan sa makasalanang kalagayan ng kanyang tahanan. Ayaw nilang kumain, uminom o maglinis ng katawan. Pumunit sila ng kumpol ng buhok mula sa kanilang anit at balbas. Maging ang propetang si Jeremiah ay nahiga sa gilid niya sa mga daanan ng Jesrusalem sa loob ng 365 na araw patuloy na nagbababala ng padating na paghuhusga ng Diyos.

Na-iisip ako, saan kaya kumuha ang mga banal na ito ng espirituwal na kapangyarihan at lakas para gawin ang mga ginawa nila? Sila ay mga kalalakihan na may naiibang katangian, mga lingkod na namumukod ang uri mula sa mga nakikita natin ngayon sa iglesya. Hindi ko maiugnay ang sarili ko sa kanila at sa kanilang paglalakad. Alam ko na ako hindi lubos na katulad nila. At wala akong kilalang Kristiyano na katulad nila.

Mayroong gumugulo sa akin tungkol dito. Sinabi ng Bibliya na ang mga pagkilos ng mga kalalakihang ito sa Lumang Tipan ay naitala bilang aral sa atin: “Nangyari ito sa kanila bilang babala sa iba, at nasulat upang turuan tayong mga inabot ng huling panahon” (1 Corinto 10:11).

Kaya, ang mga banal na ito ba ay espesyal na lahi? Sila ba’y mga makapangyarihang lalaki, na mayroon nang nakatadhanang patutunguhan, na mayroong sobrenatural na kapangyarihan na hindi alam ng ating salin-lahi ngayon? Hindi. Mariing ipinahayag ng Bibliya na ang mga makadiyos na tagapagdala ay mga taong katulad din natin, ikaw at ako, na may katulad na hilig ng katawan (tingnan Santiago 5:1). Ang katunayan, ang kanilang halimbawa ay nagpakita ng tutularan upang ating sundan. Ang mga kalalakihang ito ay mayroong katangian sa kanilang pagkatao na naging dahilan upang hipuin sila ng Diyos. Iyan ang dahilan kung bakit pinili niya ang mga ito upang masaikatuparan ang kanyang mga layunin. At hinihikayat niya tayo na hanapin ang ganitong may kalidad na katangian ngayon.

Si Esdras ay tao ng Diyos na pumukaw sa kanyang buong bansa. Sinasabi ng Kasulatan na si Esdras ay isang lalaki na hawak ng kamay ng Diyos. Nagpapatoo si Esdras, “Tinulungan ako ni Yahweh at ako’y nakalugdan ng hari, ng kanyang mga tagapayo at ng lahat ng matataas na pinuno ng kaharian” (Esdras 7:28). Sa ibang salita, ibinuka ng Diyos ang kanyang kamay, ipinaloob si Esdras at ginawa siyang naiibang lalaki.

Bakit gagawin ng Diyos ito kay Esdras? Mayroong daan-daang manunulat sa Israel noong panahong iyon. Lahat sila ay mayroong magkakatulad na tawag mula sa Diyos upang pag-aralan at ipaliwanag ang Salita ng Diyos sa mga tao. Ano ang ikinaiba ni Esdras sa iba pa? Ano ang naging dahilan para ilagay ng Diyos ang kanyang kamay sa iisang taong ito, at bigyan ng kapangyarihan na pamunuan ang 50,000 para muling itatag ang lunsod ng Israel?

Ibinigay ng Kasulatan ang sagot sa atin: “Itinalaga ni Esdras ang kanyang sarili upang pag-aralan, isagawa, at ituro sa Israel ang mga tuntunin ng Kautusan” (Esdras 7:10). Simple lamang ito: Gumawa si Esdras ng isang napag-isipang pasiya. Napatunayan niya ng higit sa lahat na hanapin ang Salita ng Diyos at sundin ito. At hindi siya lumihis sa pasiyang iyan. Sinabi niya sa sarili niya, “Ako’y magiging isang mag-aaral ng Salita. At ako’y kikilos sa bawat mababasa ko.”

Bago pa man hinipo ng Diyos si Esdras, ang lalaking ito ay masigasig na nagsasaliksik sa Kasulatan. Hinayaan niya ang sarili niya para suriin nito, hugasan nito, at linisin ang lahat ng dumi sa katawan at espiritu. Gutom si Esdras sa Kasulatan at kinagagalakan ito. Hinayaan niya ang Kasulatan para ihanda ang puso niya sa anumang gawain na pipiliin ng Diyos para sa kanya. Iyan ang dahilan kung bakit hinipo siya ng Panginoon at binasbasan siya.

Martes, Nobyembre 4, 2008

ESPESYAL NA PUWERSA NG DIYOS

Narinig na natin ang Espesyal na Puwersa ng Sandatahang Lakas ng Amerika—isang may kakaibang pagsasanay ng mga kawal-sa loob ng-hukbo, isang piniling pangkat ng mga dedikadong mga kawal. Ang mga Espesyal na Puwersa ay mga boluntaryo, mga mandirigma na napansin at tinawag ng mga nakatataas sa kanila.

Bago pa man nagka digmaan sa Afghanistan, sinabi ni Osama Bin Laden na ang mga kawal ng Amerika ay mga mahihina, mga duwag, hindi sinanay sa pakikipaglaban sa bundok. Hinulaan niya na itataboy ng mga Taliban ang hukbo ng Amerika sa kahihiyan, ngunit hindi niya naibilang ang Espesyal na Puwersa ng Amerika. Ang mga walang takot na pangkat na ito ay sumalakay sa Afghanistan na binubuo lamang ng 2,000 mga kawal. Sa loob lamang ng ilang araw, natukoy na nila ang mga kinalalagyan ng mga puwersa ng kalaban. Naniniwala ako na ginagawa din ito ng Diyos sa daigdig ng espirituwal. Habang nasa pananalangin, pinukaw ako ng Espiritu Santo sa larawang-isip—ang Diyos ay datihan nang kumikilos sa mga makalangit sa lihim na pagkilos. Nagbubuo siya ng mga kawal sa loob ng hukbo, namimili sa kanyang mga datihan ng mga kawal upang magtatag ng mga piling pangkat ng mga boluntaryo. Ang mga Espesyal na Puwersang ito binubuo ng mga mandirigma na kanyang puwedeng hipuin at yugyugin, para makipaglaban sa mga kaaway. Nakita natin ang larawang ito sa Bibliya, sa espesyal na pangkat ni Saul. Sinasabi ng Salita sa atin “Doon kasama niya ang piling kalalakihan, na ang mga puso ay hinipo ng Diyos” (1 Samuel 10:26).

Ang mga Espesyal na Puwersa ng Diyos ngayon ay binubuo ng mga kabataan, may mga edad na, maging ng mga matatanda na. Sila ay nagsasanay sa kani-kanilang mga lihim na silid ng panalanginan. Ang kanilang pagiging malapit kay Hesus ang nagturo sa kanila paano makipaglaban. Ngayon marunong na silang makipaglaban sa anumang espirituwal na kalalagayan, kahit sa bundok o sa mga lambak man.

Ang hukbo ng Diyos-sa-loob-ng-hukbo ay nakatalaga sa bawat bansa. Ang mga pagkilos nito ay maaring lihim sa ngayon, ngunit sa nalalapit na panahon ay makikita natin na gagawin nila ang pagkilos sa pangalan at kapangyarihan ni Kristo. Ang Salita ng Diyos ay darating, at ang tag-tuyot ay magwawakas. Mangingibabaw ang Panginoon. Sasakupin ng kanyang Salita ang lahat.

“Maninindigan ang mga kumikilala sa Diyos at sila’y magtatagumpay” (Daniel 11:32).
“Ngunit ang nagtitiwala kay Yahweh ay magpapanibagong sigla.Ang lakas nila’y matutulad sa walang pagod na pakpak ng agila. Sila’y tatakbo ng tatakbo ngunit di manghihina, lalakad ng lalakad ngunit hindi mapapagod” (Isaias 40:31).

Lunes, Nobyembre 3, 2008

TAYO AY ISANG PAMILYA

Ang pag-angkin sa kapangyarihan na na kay Kristo ay hindi isang masalimuot, nakatagong teyolohiyang katotohanan. Sa aking silid aklatan ay may mga aklat na tanging inakda para sa paksa na ukol sa pangalan ni Kristo. Ang mga manunulat ay inakda ang mga ito upang tulungan ang mga mananampalataya na maunawaan ang malalim na dalang kahulugan na nakatago sa pangalan ni Kristo. Gayunman, marami sa mga aklat na ito ay “lubos na malalim” na lampasan sa isipan ng bumabasa.

Naniniwala ako na ang katotohanan na malaman ang tungkol sa pangalan ni Hesus ay madali lamang, na maging ang isang bata ay madaling maunawaan ito. Ito’y ganito lamang: Kapag tayo ay humiling sa pangalan ni Hesus, kailangang tayo ay ganap na nahikayat na ito ay katulad na mistulang si Hesus ang humihiling sa Ama. Ang tanong mo, paano ito magiging totoo? Hayaan mong Ipaliwanag ko.

Alam natin na iniibig ng Diyos ang kanyang Anak. Nakipag-usap siya kay Hesus at tinuruan siya sa kanyang panahon sa sanlibutan. At hindi lamang nakinig ang Diyos kundi sinagot niya ang bawat kahilingan na ginawa ng kanyang Anak. Nagpatotoo si Hesus tungkol dito, sinasabi na, “Lagi niya akong pinakikinggan.” Sa madaling sabi, hindi kailanman tinanggihan ng Ama ang bawat kahilingan ng kanyang Anak.

Ngayon, lahat ng nananalig kay Hesus ay dinamitan ng kanyang pagiging Anak. At ang Amang nasa langit ay tinanggap tayo bilang may kapalagayang-loob na katulad ng kanyang pagtanggap sa kanyang sariling Anak. Bakit? Ito’y dahilan sa ating espirituwal na pakikipag-isa kay Kristo. Sa pamamagitan ng pagkakapako sa krus at sa muling-pagkabuhay, ginawa ni Hesus na tayo’y iisa kasama ang Ama. “Maging isa nawa silang lahat, Ama. Kung paanong ikaw ay nasa akin at ako’y nasa iyo, gayon din naman, maging isa sila sa atin…Ako’y nasa kanila at ikaw ay nasa akin” (Juan 17: 21-23).

Sa madaling sabi, tayo ngayon ay isang pamilya—isang kasama ang Ama, at ang Anak. Tayo ay inampon, na may buong karapatan ng mana na taglay ng sinumang anak. Ito’y nangangahulugan na ang lahat nang kapangyarihan at mapagkukunan sa langit ay nakahandang ipagkaloob sa atin, sa pamamagitan ni Kristo.

Ang manalangin “sa pangalan ni Hesus” ay hindi isang pormula. Hindi ito isang pahayag na may kapangyarihan sa mistulang pagbigkas nito. Ang kapangyarihan ay nasa pananalig na ito ay iaangat ni Hesus ang ating panig at dadalhin sa Ama sa sarili nitong merito. Siya ang Tagapagtaguyod—siya ang gagawa ng kahilingan para sa atin. Ang kapangyarihan ay nasa ganap na pananalig na hindi kailanman tinanggihan ng Diyos ang kanyang Anak at tayo ang makikinabang sa lubos niyang katapatan sa kanyang Anak.