“Natakot ang sambayanan kay Yahweh…sama-saman at tulung-tulong nilang sinimulan ang muling pagtatayo ng templo ni Yahweh na Makapangyarihan sa lahat, ang kanilang Diyos” (Haggai 1:12,14). Ang mga Israelita ay nakapag-isip-isip na muli tungkol sa kanilang mga sariling kapakanan at muling bumalik sa pagtatayo ng templo. Bumalik sila kung saan sila nararapat—sa pagtatayo ng templo g Diyos!
Nakatayo sila sa harapan ng pundasyon ng templo at ang mga pader ay unti-unti nang tumataas. Ngunit mayroon bagay na mali at marami sa mga nakatatandang mga tao ay nagsimulang magtangisan! Bakit? Sapagkat nakita nila ang kaigihan ng templo ni Solomon 68 taon na ang nakakalipas at ang bagong ito ay hindi maitutulad. Kung ihahambing, parang balewala lamang ito!
Ang mga tao ay nagsimulang mag-usap tungkol sa nakalipas na mga kaluwalhatian, sinasabing, “Ang templong ito ay walang arko, walang upuan ng kahabagan o kerubin. Walang nakadadaig na apoy sa altar, walang kaluwalhatian na bumababa sa templo. Pagkatapos ng lahat ng ating mga paghihirap, ang lahat ng ating mga sakripisyo at pagsunod, ang lahat ng paglalagay sa una ng kapakanan ng Diyos, hindi natin ito natugunan! Hindi ito maihahambing sa una nating nakita. Bakit pa tayo magpapakahirap, bakit pa tayo magpapatuloy, kung maliit lamang ang nakita nating nagawa natin?”
Isang hukbo ng mga tao ng Diyos ngayon ay sumusuko na sapagkat sa akala nila ay hindi makakayanang gampanan! Katulad ng mga Israelita, sila ay nagbalikan sa Diyos, muli Siyang inuna, hinahanap ang Kanyang kalooban, itinatayo ang Kanyang tahanan. Ngunit kapag tiningnan nila ang kanilang mga buhay, sinasabi nilang, “maliit lamang ang kaya kong ipakita pagkatapos ng aking mga paghihirap! Napakaliit lamang aking kabanalan galing sa Diyos, napakaliit ng Kanyang kaluwalhatian sa aking buhay. Kung ihahambing sa ibang mga Kristiyano, hindi ko ito matatapatan. Ano pa ang halaga ng aking pagpapakahirap? Hindi ko ito maaring mapagtagumpayan.
Naniniwala na ako na ito ang dahilan bakit maraming mga debotong Kristiyano ay sumusuko na sa laban. Inihahambing nila ang mga sarili nila sa ibang mga mananamapalataya at nawalan na ng pag-asa sapagkat nadarama nila na sila ay wala nang pag-asa at napakababa!
Kung mananatili ka lamang na tapat sa Panginoon at hindi susubuking ihambing ang sarili sa anumang bagay maliban sa sarling pag-ibig kay Jesus, makakasiguro kang ikaw ay lalago—at ipinangako ng Diyos na sasamahan ka Niya!
Minamahal, maari mo itong markahan, sapagkat ito ay pangako ng Diyos sa iyo! Mula sa sandali na muli mong ituon sa pagtatayo ng katawan ni Cristo—isantabi ang lahat ng paghahambing at lahat ng makasariling pamamaraan, hayaan Siyang maging ang lahat—magsisimula kang makita ang Kanyang maraming pagpapala. Tunay mong maari itong markahan! Malalaman mo na binibiyayaan ka Niya, nakangiti sa iyo, nagbubunyi para sa iyo!
